40 ilin inanılmaz təzadı- FOTOFAKT

1985-ci ildə, Şərqi Afrikanın sakit bir kəndində Daniel adlı bir kişi üç qızı ilə yalınayaq dayanmışdı. Arvadı bir il əvvəl doğuş zamanı dünyasını dəyişmişdi. O, bir daha evlənmədi. Nə vaxtı vardı, nə də ürəyi. O, bir fermer, bir inşaatçı, bir ata və bir xəyalkur idi.

Evlərində elektrik yox idi. Bəzi gecələr axşam yeməyi sadəcə qaynadılmış kök və suyundan ibarət olurdu. Amma onların sahib olduqları bir şey var idi; Danielin hər zaman qoruduğu ləyaqət.

Hər səhər gün doğmamışdan əvvəl qızlarını oyadır və onlarla birlikdə məktəbə qədər iki mil yol gedirdi. Özü oxuyub-yaza bilmirdi, amma hər gün dərs bitənə qədər sinifin kənarında, kölgədə oturur, qızlar təkbaşına evə dönməsinlər deyə gözləyirdi.

Bəzən qələm ala bilsinlər deyə ac qalırdı.

İmtahan rüsumlarını ödəyə bilmək üçün üzük alyansını satırdı.

Məhsul yığımında yalnız ikinci əl dərsliklər almaq üçün üç işdə işləyirdi.

İnsanlar gülürdü:

“Onlar qızdır,” – deyirdilər.

“Gələcəkləri nə ola bilər ki?”

Daniel isə cavab vermirdi.

Onların yanında addımlamağa davam edirdi.

İllər keçdi. Qızları bir-bir məzun oldular.

Bir-bir təqaüd qazandılar.

Və bir-bir okeanları aşdılar…

2025-ci ildə, o fotonun çəkilməsindən 40 il sonra, dünya heç kimin gözləmədiyi bir mənzərə gördü:

Eyni kişi bu dəfə bir xəstəxananın qarşısında, ağ xalatlı üç qızı ilə qürurla dayanır.

Həkimlər.

Hamısı.

Necə hiss etdiyini soruşduqda, Daniel sakitcə ağladı və pıçıldadı:

“Mən onlara heç vaxt dünyanı vermədim. Sadəcə dünyanın ümidlərini onların əlindən almasına imkan vermədim.”

Əlləri ilə məhsul yetişdirdi,

amma ürəyi

ilə həkim yetişdirdi.

Və dünyanın tanımadığı bir adamın səssiz kölgəsində

üç qız yüksəldi.

Və hər şeyi dəyişdirdi…

Kamran Əsədov, təhsil eksperti